Mojego zabrali w piątek przed świętami. Nie mam żadnych wiadomości, nie dzwoni bo w sumie nie ma za co. Nic się nie idzie dowiedzieć, bo nie jest to mój mąż a jego najbliższa rodzina nie żyje a dalsza ma w dupie.
Chodzę jak zombie. Wiem że ma do odsiadki 4 wyroki, łącznie chyba cztery lata. Czekam jak na zmiłowanie na jego telefon i wpisanie mnie na listę widzeń. Ci co go zabierali naopowiadali mi takich kocoplow że dopiero zaczynam widzieć co tak naprawdę nas czeka. W zk też mi powiedzieli że mogę mu wysłać paczkę ale nikt mnie nie poinformował że mogę ją wysłać jak on mnie wpisze na listę. Najbardziej mnie przytłacza brak wieści i niewiedza. Mogłabym już działać a nie mam jak bo nic nie wiem.
Wraca mi powoli deprechą, znam ta France, nie wiem czy tym razem leki pomogą, nic mnie nigdy tak nie dobiło jak to. Nie wyobrażam sobie co on czuje. Chciałbym zasnąć i obudzić się za 4 lata. Może ktoś chciałby że mną pogadać, poklikać na messengerze czy whatsupie
